Υγεία for free

Η οικονομική κρίση είναι εδώ. Διάβαζα προ ημερών σε ένα αμερικάνικο site συμβουλές για να αντιμετωπίσει κάποιος την κρίση. Βλέπετε οι αμερικάνοι προηγήθηκαν και έχουν ..την πείρα. Έλεγε π.χ. ότι κάποιοι κάτοικοι του Los Angeles που βρέθηκαν εν μια νυκτί χωρίς σπίτι, κράτησαν το βαν των εκδρομών και την συνδρομή του γυμναστηρίου που έτσι και αλλιώς ήταν πληρωμένη, πολλών για τα επόμενα χρόνια. Ύπνος λοιπόν στο τροχόσπιτο, γυμναστική και μπάνιο στο γυμναστήριο και μετά το κουστουμάκι Armani που είχε μείνει από τις καλές εποχές και στο γραφείο, όσοι ακόμα είχαν δουλειά. Παραδεχόταν ότι αυτές οι συνδρομές γυμναστικής έσωσαν την ψυχική ισορροπία  κάποιων ανθρώπων μπροστά στην μεγάλη ανατροπή στη ζωή τους. Μέσα λοιπόν στις οικονομικές συμβουλές, που έδινε ήταν και το «stay healthy», μείνετε υγιής. Μεγάλη αλήθεια οικονομική και ψυχική.

Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι είναι επώδυνα όσα συμβαίνουν στη ζωή των περισσοτέρων μας, αλλά πολεμήστε. Ένας τρόπος είναι να αρχίσουμε να ξεκαθαρίζουμε ποιες υπηρεσίες και αντικείμενα είναι απολύτως απαραίτητα και ποια μπορούμε να αποχωριστούμε η να σταματήσουμε. Αν λοιπόν η συνδρομή στο γυμναστήριο έληξε, μην την ανανεώνετε, βγείτε περπατήστε, τρέξετε. Σίγουρα θα νοιώσετε καλύτερα, οι ενδορφίνες που θα πλημμυρίσουν το σώμα θα σας ανεβάσουν για να αντιμετωπίσετε τα δύσκολα και να απολαύσετε τα εύκολα. Τίποτα δεν είναι πιο αναζωογονητικό από την αίσθηση ενός λεπτού, ελαστικού και νεανικού σώματος, που είναι έτοιμο να ζήσει κοντά στους άλλους ανθρώπους. Σήμερα υπάρχουν ατελείωτες πληροφορίες στο διαδίκτυο και  στα περιοδικά για free άσκηση που μπορεί να ταιριάξει στη ζωή του καθ’ ενός.

Έχω την τύχη να έχω ένα αλσάκι κοντά στο σπίτι μου που ο δήμος έχει τοποθετήσει από αυτά τα υπαίθρια όργανα γυμναστικής. Τώρα που έχει φτιάξει ο καιρός είναι χαρά Θεού. Σ’ αυτό  το άλσος έκανα τα πρώτα βήματα περπατήματος/άσκησης πριν πολλά χρόνια  με ένα φίλο που είχε κάνει την πρωτοφανή για τότε εγχείρηση by pass. Ο  βρετανός γιατρός του είχε πει να περπατά, πράγμα επίσης πρωτοφανές για την αντίληψη που επικρατούσε τότε ότι ο καρδιακός κάθεται σχεδόν ακίνητος. Στον συνόδευα λοιπόν τον πρώτο καιρό για να νικήσει τον φόβο και μετά κόλλησα. Περπατούσαμε λοιπόν 1-2 ώρες στις 6 π.μ. κάθε πρωί, μόνοι η με 3-4 άλλους …τρελούς, που στο τέλος γνωριζόμαστε και καλημεριζόμαστε μέσα στο ξημέρωμα. Τώρα που ανέκαμψα δριμύτερη διαπίστωσα ότι … δεν χωράμε να περάσουμε το πρωί στους διαδρόμους του άλσους. Τρέχουν, περπατάνε, γυμνάζονται στα όργανα πραγματικό πανηγύρι. 

Μην αφήνεστε, κρατηθείτε υγιείς και νέοι, θα ανταμειφτείτε. Είναι ωραία η ζωή ακόμα και όταν μεγαλώνεις και γερνάς. Δεν με πειράζει να γεράσω αρκεί να γεράσω καλά.

Το καινούργιο μωρό σας

Στην Αμερική οι οικογένειες, που τα παιδιά έχουν πια φύγει λόγω σπουδών/εργασίας  η λόγω γάμου λέγονται «empty nesters», άδειες φωλιές. Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια παρατηρείται το ίδιο φαινόμενο. Σύμφωνα με τους ψυχολόγους η ψυχική ισορροπία των γονιών, που φεύγουν τα παιδιά από το σπίτι και δεν έχουν ακόμα την ηλικία των ηλικιωμένων παππούδων η γιαγιάδων είναι λίγο εύθραυστη, ιδιαίτερα στην Ελλάδα που έχουμε στενούς οικογενειακούς δεσμούς. Φυσικά αναφέρομαι στις περιπτώσεις, που πραγματικά φεύγουν τα παιδιά χωρίς να έρχονται να παίρνουν φαγητό καθημερινά η να κουβαλάνε τα άπλυτά τους στη μανούλα. Έχουμε παραδείγματα γάμων, που διαλύθηκαν μετά την αποχώρηση των παιδιών.

Εκεί ακριβώς δημιουργείται ένα κενό, ιδιαίτερα στις γυναίκες που δεν ξέρουμε τι να κάνουμε τον ελεύθερο χρόνο, που ξαφνικά προκύπτει. Πέραν όμως του χρόνου αντιμετωπίζουμε και το πρόβλημα της θεμελιώδους αλλαγής, δηλαδή ας ξεκινήσουμε από το θέμα φαγητό. Πως θα αλλάξεις αυτή την καθημερινή ρουτίνα του ελέγχω το ψυγείο, σκέπτομαι τι θα φάμε, ψωνίζω, μαγειρεύω σεβαστή ποσότητα. Άσε εκείνες τις μικρές αμαρτίες σοκολατάκια, μπισκοτάκια, παγωτάκια  που αγόραζες …για το παιδί, τώρα πώς να τις αγοράσεις που τις απαγορεύει και ο γιατρός. Μου πήρε ένα χρόνο για να καταφέρω να μειώσω τις ποσότητες στο μαγείρεμα και ακόμα μερικές φορές πέφτω έξω. Εκείνο το κέικ που εξαφανιζόταν μόλις άρχιζαν οι αφίξεις στο σπίτι σε χρόνο dt, τώρα όχι μόνο το τρως μόνη μου αλλά και η κόρη μου μου είπε «μην ξαναφτιάξεις γιατί πήραμε κάποια κιλά και δεν θέλουμε να τρώμε»!!! έμεινα αποσβολωμένη την πρώτη φορά.

Πολλοί θα πουν «μια χαρά όλος ο χρόνος δικός σου, να κάνεις ότι θέλεις». Αλήθεια τι θέλεις να κάνεις? Εκείνο το κλασσικό «σκέψου τι ήθελες να κάνεις στα 20, που γέννησες και κάντο τώρα» είναι ότι πιο ηλίθιο έχει λεχθεί πότε. Απευθύνεται μόνο σε ανώριμους ανεγκέφαλους. Είναι δυνατόν να έχεις τα ίδια θέλω στα 20 και στα 50? Άσε που έχεις ξεχάσει και τι σου άρεσε, δεν ξέρεις τι σου αρέσει τώρα εσένα προσωπικά και όχι σε όλη την οικογένεια και φοβάσαι η βαριέσαι να ψάξεις. Μια μεγάλη τρύπα στη ζωή σου ξαφνικά σαν καθίζηση εδάφους και εσύ στο κενό. Σε χτυπάει η ανεμελιά στο κεφάλι και εσύ ψάχνεις την ρουτίνα σου και σε αντιμετωπίζουν όλοι σαν τρελή.

Το καλύτερο είναι να βρείτε κάτι να αγαπάτε, κάτι δικό σας. Ας πούμε ένα σκυλάκι, ένα γατάκι, κάτι τέλος πάντων που να χαϊδεύετε και να σας αγαπάει μόνο και μόνο επειδή το αγαπάτε. Μπορεί να σκέφτεστε την δέσμευση μια και μόλις τελειώσατε με το 90% των δεσμεύσεων σας, αλλά σκεφτείτε το, είναι μεγάλη γλύκα που όταν θα το παίρνετε αγκαλιά σας διαπερνά μια γλυκιά ζέστη και θαλπωρή. Θα είναι το καινούργιο σας μωρό. Μήπως σας λείπει?

Gardening η κηπουρική του μπαλκονιού

Όταν εμείς κάποτε ήμασταν παιδιά τα περισσότερα σπίτια είχαν κήπο η έστω κηπάκι στο πίσω μέρος. Συνήθως τα μπροστά κομμάτια ανθούσαν τριανταφυλλιές, γαρυφαλλιές,  νυχτολούλουδα, γαρδένιες, ενώ στο πίσω ήταν ο λαχανόκηπος. Ποιο σπίτι δεν είχε μαϊντανό, σέλινο, άνηθο, μαρούλια και ότι χρειαζόταν κάθε μέρα στο μαγείρεμα. Και ύστερα ήρθαν οι πολυκατοικίες…! Χάθηκαν όλα.

Τώρα βλέπω μια επαναφορά έστω και στα μπαλκόνια. Εδώ και τρία χρόνια, αφού προμηθεύτηκα πέντε μεγάλες ζαρντινιέρες, φυτεύω τα δικά μου λαχανικά. Εντάξει αυτό δεν θα πει ότι καταργήσαμε τον μανάβη, αλλά φέτος για παράδειγμα που έσπειρα μια ζαρντινιέρα, για πρώτη φορά με μαρούλια δεν αγοράσαμε  καθόλου. Ναι έτσι απλά τα έσπειρα στη ζαρντινιέρα και τα υπόλοιπα τα ανέλαβε το ποτιστικό σύστημα. Οι ζαρντινιέρες μου διαθέτουν μαϊντανό, σέλινο, άνηθο, ρόκα, βασιλικό, θυμάρι, ρίγανη, δυόσμο και μαρούλια.

Μου φαίνεται φοβερά συγκινητικό να κόβω από την γλάστρα και να χρησιμοποιώ στην κουζίνα την παραγωγή. Το σπουδαιότερο μάθημα που πήρα ήταν ο σεβασμός στην ποσότητα. Αυτά τα λαχανικά είναι τόσο δροσερά και αρωματικά που δεν χρειάζεται μεγάλη ποσότητα, άλλωστε είναι εκεί όταν το χρειάζεσαι, το χώμα και το νεράκι στο κρατάνε ζωντανό και φρέσκο όταν το χρειαστείς. Πέρυσι το καλοκαίρι φάγαμε και 4-5 κολοκυθάκια από την κολοκυθιά που είχα φυτέψει. Κάθε πρωί που έβγαινα στο μπαλκόνι την χάζευα και πραγματικά ένοιωθα μια αγαλλίαση.

Είναι φανερό ότι όσο μεγαλώνεις ξαναγυρίζεις στα απλά πράγματα και τα εκτιμάς βαθιά και πραγματικά. Η ενασχόληση με αυτές τις ζαρντινιέρες είναι μια από τις πιο αγχολυτικές μου ασχολίες μετά το περπάτημα. Η σούπα φασολάδα με το σέλινο από την γλάστρα μου είναι ένα από τα μόνιμα πιάτα όταν έρχονται φίλοι, κατά απαίτησή τους. Σκέφτομαι γελώντας ότι τώρα που το κατσικάκι στη γάστρα είναι λίγο απαγορευμένη τροφή λόγω ..ηλικίας όλης της παρέας, έχουμε εκτιμήσει την φασολάδα γκουρμέ, όπως της ονομάζουν οι φίλοι μου.

Όλη η παρέα καλλιεργεί με πάθος και ανταλλάσουμε και γνώμες, γνώσεις και εμπειρίες. Είναι μια πολύ ωραία συζήτηση ώστε να αποφεύγουμε την σύγκριση της χοληστερόλης μας η τι μας είπε ο γιατρός την τελευταία φορά!!!!  Ανταλλάσουμε και προϊόντα.

Την επόμενη φορά που θα περάσετε έξω από ένα φυτώριο, ξοδέψτε 5 ευρώ για μια μικρή ζαρντινιέρα, λίγο χώμα και ένα φακελάκι σπόρους. Ξεκινήστε με κάτι απλό όπως μαϊντανό. Μην παρασυρθείτε στην καλλιέργεια τομάτας π.χ., εξοικειωθείτε πρώτα με το χώρα, θυμηθείτε, διαβάστε στο διαδίκτυο. Οι πληροφορίες στο internet είναι χιλιάδες τόσο στα ελληνικά όσο και στα αγγλικά. Θα δείτε ότι στις άλλες χώρες το έχουν ανάγει σε καθημερινότητα. Ζούμε σ’ ένα ευλογημένο τόπο και τόσο καλό καιρό που ευνοεί την βλάστηση, εκμεταλλευτείτε το. Είναι αναζωογονητικό, αγχολυτικό και τελικά χρήσιμο. Τώρα που η κρίση μας κλείνει πιο συχνά στο σπίτι φτιάξτε  ένα ωραίο μπαλκόνι και  καθίστε να το  απολαύσετε το βραδάκι. Τα περισσότερα λουλούδια μπορούν να γίνουν από ένα κλωναράκι που θα κόψετε από κάπου. Έχω μια τεράστια σεφλέρα που την φύτεψα όταν κάποιο απόγευμα μου ήρθαν στο κεφάλι κάτι κομμάτια που έκοβε κάποιος σε κάποιο μπαλκόνι κουρεύοντας ένα μεγάλο φυτό. Στο σπίτι μου δεν κλείνουμε παντζούρια και δεν τραβάμε κουρτίνες γιατί έχουμε πολύ μεγάλες γλάστρες με φίκους, σεφλέρες, τριανταφυλλιές, γαρδένιες τόσο πολύ μεγάλες που καλύπτεται το παράθυρο και δεν φαίνεται. Είναι μια δροσιά να βλέπεις απέναντι μέσα από μια πράσινη κουρτίνα την απέναντι πολυκατοικία, νομίζεις ότι είσαι στο δάσος.

Ψάξτε το. Τα ποτιστικά συστήματα είναι πολύ φτηνά πια και είναι πάρα πολύ εύκολο να τα τοποθετήσετε μόνοι σας. Έρχεται καλοκαιράκι, αν δεν προβλέπονται διακοπές η προβλέπονται πολύ λίγες λόγω κρίσης, τότε το πράσινο μπαλκόνι είναι μια πολύ ωραία όαση δροσιάς και ξεκούρασης. Δεν χρειάζονται πολλά χρήματα, μόνο κόπος και αγάπη για τα φυτά και αυτά θα σας το ανταποδώσουν.

Κρατήσου σε φόρμα

Υπάρχουν μερικά πράγματα που θεωρούνται δεδομένα, όπως π.χ. η κίνηση. Όταν λέμε κίνηση, εννοούμε όλα εκείνα, που κάνουμε κάθε μέρα στη ζωή μας, εργασία, μετακινήσεις, ψώνια, διασκέδαση κ.λ.π. Είναι όμως στ’ αλήθεια δεδομένα?  Όσο μεγαλώνω   καταλαβαίνω εκείνη την αγωνία της γιαγιούλας μου που έλεγε «την ανημποριά φοβάμαι» και συμπλήρωνε «η ζωή είναι δώρο και όποτε θέλει ο Θεός σου το παίρνει πίσω».  Τελευταία αντιμετώπισα πάλι ένα πρόβλημα με πόνους στα πόδια λόγω στατινών  (φάρμακα για την χοληστερόλη). Ήταν μια δύσκολη κατάσταση, που αισθάνεσαι μια μεγάλη αδυναμία να περπατήσεις, να κινηθείς γενικά να ζήσεις. Σου φαίνονται όλα δύσκολα και βαριά. Μπορεί να κάθεσαι στον καναπέ και να μην μπορείς να σηκωθείς η να σηκώνεσαι με πολύ δυσκολία, αυτό που λέμε με το ζόρι. Το πρόβλημα λέγεται μυοπάθεια και έχει πολύ μεγάλη διάδοση στο εξωτερικό, ιδιαίτερα στις ΗΠΑ, εκεί που έχουν κάνει τα όρια της χοληστερόλης λαστέξ και το κατεβάζουν  ανάλογα με τα συμφέροντα των φαρμακευτικών εταιρειών. Έχω περάσει από όλα τα στάδια των παρενεργειών αυτών των φαρμάκων. Από απλούς πόνους στα άκρα μέχρι οξεία νεφρική ανεπάρκεια και ραβδομυόλυση  που μου στοίχισαν δύο μήνες στο νοσοκομείο. Για κάποιο άγνωστο λόγο ο οργανισμός μου αποφάσισε να ανακάμψει μόνος του. Παρόλο που η απλή ανάγνωση των παρενεργειών στο χαρτάκι που υπάρχει στο κουτάκι όλων των στατινών περιέγραφε σαν «πολύ πολύ σπάνια περίπτωση» επακριβώς όλα όσα μου συνέβησαν, κανένας μα κανένας γιατρός (τουλάχιστον οκτώ καθηγητές ήταν πάνω από το κεφάλι μου όταν ήμουν σχεδόν σε κώμα) δεν παραδέχεται, ότι αυτό συνέβη από τις στατίνες. Η πρόσφατη, μετά από τέσσερα χρόνια, απόπειρα να ξαναπάρω τα ίδια σε μικρότερη ποσότητα φάρμακα μόλις έχει  καταλήξει στο να εμφανιστούν τα ίδια προβλήματα, που στην αρχή μοιάζουν με πόνοι στις αρθρώσεις, αλλά δεν είναι.  

Η τύχη όμως είναι πολλές φορές με το μέρος μου στη ζωή, το παραδέχομαι. Εχτές σκεπτόμενη αν έκανα καλά που σταμάτησα άμεσα τα φάρμακα χωρίς να κρίνω ότι  χρειάζεται να πείσω γιατρούς, που ούτε καν ακούνε τι τους λες, έπεσα στο internet πάνω σε ένα εκπληκτικό video του γιατρού Χρήστου Ντέλλου, δ/ντη της καρδιολογικής κλινικής του Τζανείου Νοσοκομείου, στο οποίο περιγράφει ακριβώς την περίπτωσή μου χωρίς να με γνωρίζει!! Το βρήκα στην σελίδα in2life στα video με τον τίτλο «Χοληστερίνη μύθοι και πραγματικότητα για τις στατίνες». Εκπληκτικό video από το στόμα ενός γιατρού. Πρέπει να το δείτε όλοι, όσοι παίρνετε στατίνες και να αποφασίσετε τι θα κάνετε. Επίσης ο ίδιος γιατρός έχει μια ιστοσελίδα εξαιρετική που αξίζει πραγματικά να την επισκεφτείτε. 

Όλη η συνέντευξη του γιατρού είναι ένας ύμνος στην άσκηση και την καλή διατροφή. Είναι πραγματικά πολύ ωραίος ο τρόπος, που μιλάει για την άσκηση και διατροφή, τονίζοντας τι ακριβώς οφέλη μπορεί να έχεις, χωρίς κορόνες και διαφημιστικά τερτίπια. Σε αφήνει να κρίνεις μόνος σου πόσα μπορείς να ωφεληθείς μόνο και μόνο επειδή θα αρχίσεις να ασκείσαι. Είναι πραγματικά καταλυτικός ο λόγος του  που υμνεί τον τρόπο που το ίδιο το σώμα και η φύση φροντίζει για την υγεία σου αν δεν τα παραβιάζεις συνεχώς. 

Σήμερα το πρωί λοιπόν, όταν πήγα να περπατήσω έστω και με το ζόρι (7 ημέρα στη σειρά) σκεπτόμουν, ότι πάλι με κορόιδεψαν στην αρχή τα συμπτώματα, πάλι πείστηκα από τον ορθοπεδικό ότι έχω οστεοαρθρίτιδα !!! Την προηγούμενη φορά με είχαν πείσει ότι έχω άκανθα στο πέλμα (τότε είχα ενοχλήσεις στο κάτω μέρος των ποδιών), η οποία δεν θεραπεύεται, όπως λένε οι γιατροί, αλλά η δική μου εξαφανίστηκε!!! μετά από 7-8 μήνες που μου πήρε η αποτοξίνωση από τις στατίνες. 

Πάντως σήμερα αισθανόμουν μεγάλη ευεξία και περπάτησα μια ώρα. Βέβαια μετά ένοιωθα κουρασμένη, αλλά θα περάσει . Θεωρώ το περπάτημα την πιο ωραία, ασφαλή και αγχολυτική άσκηση που υπάρχει. Μερικές φορές, όταν είμαι σε «στρίμωγμα» ψυχικό λόγω δουλειάς η οικογενείας, κλείνω τα μάτια μου και φαντάζομαι το εαυτό μου να περπατάει και ηρεμώ. Μάλλον κάτι περισσότερο διαχέεται στο σώμα μου κάτι σαν χαρά ανάμικτη με ευτυχία. 

Αγοράστε ένα πολύ καλό ζευγάρι παπούτσια αθλητικά και ξεκινήστε, το σπουδαιότερο είναι το πρώτο βήμα. Κάντε το. Θα νοιώθετε πιο ήρεμοι, πιο ξεκούραστοι, πιο νέοι. Θα φτιάξουν εκείνες οι αϋπνίες που σας ταλαιπωρούν. Το σώμα θα γίνει πιο ελαστικό. Η χοληστερόλη και η πίεση θα εξαφανιστούν. Θα μάθετε να κάνετε τις πιο παραγωγικές σας σκέψεις με το περπάτημα. Θα έλεγα να μην βάζετε ακουστικά στα αυτιά σας, αφουγκραστείτε τους ήχους της πόλης, ιδιαίτερα αν περπατάτε το πρωί που η πόλη ξυπνά όπως εγώ. Πραγματικά σήμερα περίμενα να πάω έστω και αν πονούσαν τα πόδια.  Και μόνο η σκέψη με ξύπνησε ευχάριστα. Δεν υπάρχει άλλο πιο δυνατό αντίδοτο για την κρίση, που το αποκτάτε δωρεάν!! Καλημέρα σας.

Η γενιά των babyboomers, η γενιά μας

Η γενιά των babyboomers είμαστε οι άνθρωποι που γεννηθήκαμε μεταξύ των ετών 1946-1964, η γενιά Χ. Η γενιά που άλλαξε τον κόσμο, όπως είναι αποδεκτό ακόμα και από τους διαφόρους, που προσπαθούν να πείσουν ότι η σημερινή οικονομική κρίση οφείλεται στην «απληστία της γενιάς των babyboomers (bb)». Είμαστε ακόμα ενεργοί , οι περισσότεροι τουλάχιστον, ενημερωμένοι και μαχητικοί. Είμαστε οι επόμενοι συνταξιούχοι, που όμως δεν λέμε να καταθέσουμε τα όπλα. Ένα βασικό λάθος, κατά την γνώμη μου, είναι ότι κακόμαθαμε τα παιδιά μας. Ίσως ήταν επακόλουθο της εικόνας που δημιουργούσαμε, να έχουμε και τα «τέλεια» παιδιά. Είναι φυσικό να μην είναι οπωσδήποτε τα παιδιά ανάλογα των γονιών. Η γενιά Υ, η επόμενη, είναι μάλλον σε δύσκολη θέση, όπως και η millenium. Σχίζεται βίαια το κουκούλι των γονιών και τα παιδιά πέφτουν στο κενό. Αυτά τα παιδιά που θεωρούν must τα τρία κινητά, την 45αρα τηλεόραση, το αυτοκίνητο, το καθημερινό καφεδάκι espresso των 3-4 ευρώ, το club κάθε μέρα, την Μύκονο, τα φιρμάτα πανάκριβα ρούχα και το delivery όταν πεινάνε. Αλήθεια το έχετε παρατηρήσει, ότι για τα παιδιά το φαγητό στο σπίτι μπαίνει από την πόρτα και όχι από τη κουζίνα!! Τώρα τι να λέμε το ίδιο είναι εκείνο το σάντουιτς από το σπίτι με το τυρί Ελβετίας και το φουαντρέ με το club sandwich από τα Goodies ?? όχι ρωτάω εγώ τώρα. Βέβαια όλα αυτά χωρίς ποτέ να έχουν βγάλει ούτε ένα ευρώ, άλλωστε …ακόμα σπουδάζουν κατακτώντας το 4^ο η 5^ο μεταπτυχιακό, που αναρωτιέμαι τι στο καλό θα το κάνουν με τέτοια ανεργία.

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, έχουν αρχίσει και οι ..διεθνείς κατηγορίες για τους bb. Οι άπληστοι, τα φάγανε όλα, τα καταστρέψανε όλα..και άλλα πολύ πιο σκληρά και άδικα. Άραγε αφήσαμε κάποιες οφειλές? Σε ποιους και γιατί? Εμείς τα δημιουργήσαμε και όσο τα χαρίζαμε απλόχερα γύρω μας σε παιδιά, γονείς, υπαλλήλους, σε ανάπτυξη και πλούτο ήταν καλά, τώρα όμως που καταναλώσαμε τον πλούτο που η δική μας γενιά παρήγαγε μας κακίζουν κιόλας. Άδικο νομίζω. Αχάριστο πιστεύω.

Πάντως δεν το βάζουμε κάτω, συνεχίζουμε να δουλεύουμε, να διασκεδάζουμε όσο μας επιτρέπει η κρίση και γιατί όχι να ονειρευόμαστε ακόμα.

Το πιο αστείο είναι ότι η γενιά μας, που παρήγαγε όλα αυτά προσαρμόστηκε αμέσως στις συνθήκες της κρίσης, σε αντίθεση με τους κατηγόρους μας των επόμενων γενεών που κλαψουρίζουν συνεχώς για την άδικη ζωή λες και  κάποιος τους είπε ποτέ ότι η ζωή είναι δίκαιη.