Ακούς Θανάση……

«Ακούς Θανάση μην μου κάνεις τον χαζό, σε είδα εγώ πως την κοίταζες την Τζένυ κατευθείαν στα βυζιά»  φαίνεται δεν άκουσε κατά την γνώμη της ο Θανάσης και συνεχίζει «τι θα πει τα είχε όλα απ’ έξω, να μην κοιτούσες» και συνεχίζει μετά από κάποια απάντηση του Θανάση «όχι βέβαια και να ήταν ο Κώστας χωρίς βρακί εγώ δεν θα κοιτούσα» Ο διάλογος στο τραμ. Μόλις έκλεισε το τηλέφωνο η κυρία στα μούτρα του άτυχου Θανάση ακούστηκε ο κύριος πίσω μου «ναι ρε αυτός είναι που έβαλε μπόμπα στο μαγαζί του πατέρα μου, αφού ανήκε στον ΕΛΑ» πιο σιγά αυτός αλλά μετά την νεκρική σιγή που είχε απλωθεί διότι παρακολουθούσαμε όλοι τον διάλογο με τον Θανάση ακούσαμε καθαρά για τον ΕΛΑ.

Μια ακόμα δύσκολη περίπτωση είναι οι αλλοδαποί, που στα ΜΜΜ βρίσκουν την ευκαιρία να μιλήσουν με τους συμπατριώτες του η τις οικογένειες τους με τους ελεύθερους χρόνους που δίνουν οι τηλεφωνικές εταιρείες, ιδιαίτερα αν έχουν βρει και θέση. Εκεί δεν έχουμε ούτε την ευκαιρία να «απολαύσουμε» τον διάλογο με τον Θανάση γιατί δεν καταλαβαίνουμε τι λέει. Πολλές φορές έχουμε 2-3 αλλοδαπούς να μιλάνε ασταμάτητα για όλη την διαδρομή δημιουργώντας μια χάβρα.

Η τρίτη περίπτωση είναι αυτών που ακούνε χορευτική μουσική στη διαπασών μέσα από τα ακουστικά, που δεν τοποθετούν καλά στα αυτιά τους και είσαι αναγκασμένος να ακούς  και εσύ την ίδια μουσική παραμορφωμένα μέσα από τα ακουστικά των αυτιών, που ακούγεται σε όλο το ΜΜΜ χωρίς καμία δυσκολία.

Η τέταρτη και τελευταία είναι τα νεαρά παιδιά, που ακούνε δυνατά μουσική από τα κινητά χωρίς καθόλου ακουστικά. Κανείς δεν τολμάει, να μιλήσει για πολλούς λόγους, όπως ο φόβος γιατί συνήθως είναι μπουλούκι παιδιών που ακούει μουσική, γελάει συνεχώς δυνατά, φωνάζουν ό ένας στον άλλο, σκουντιούνται, σπρώχνονται, δέρνονται . Αν μιλήσεις, στην καλύτερη περίπτωση θα σε χλευάσουν τόσο πολύ και τόσο χυδαία, που θα πρέπει η να εμπλακείς μαζί τους η να κατέβεις από το μέσον.

Παρατηρώ, πως χάνεται κάθε μέρα η ιδιωτική ζωή των ανθρώπων λόγω των κινητών τηλεφώνων στα ΜΜΜ, στα εστιατόρια και γενικά στους δημόσιους χώρους. Τελευταία όμως έχω καταλήξει στο συμπέρασμα, ότι πολλοί άνθρωποι διαφόρων ηλικιών αποζητούν τα λίγα λεπτά «διασημότητας» έστω και τόσο περιορισμένη όσο οι επιβάτες ενός ΜΜΜ. Τα κινητά τηλέφωνα σε ανεξέλεγκτη χρήση, τα reality που μας έπεισαν ότι μπορεί ….και να γίνεις πλούσιος όσο πιο πολύ εξευτελιστείς, τα πρωινομεσημεριανάδικα που πολλές φορές σε συνεννόηση με το …θύμα μπορούν να παρουσιάζουν τις πιο απόκρυφες πτυχές της ζωής ενός γνωστού προσώπου, η να φτιάχνουν γνωστά πρόσωπα μέσα από δημιουργικές αφηγήσεις και αμφιλεγόμενες εξηγήσεις σε απλές δηλώσεις ανθρώπων, είναι τα μέσα για να μαθαίνουν όλοι τον καυγά με τον Θανάση.

Προ ημερών συνάντησα μια παλιά φίλη, η μητέρα της οποίας αυτοκτόνησε μη αντέχοντας την απώλεια του συζύγου της με τον οποίο ζούσε πάνω από 55 χρόνια. Την νίκησε η κατάθλιψη.  Η γυναίκα αυτή πήρε ένα ταξί και πήγε και μπήκε μέσα στη θάλασσα και πνίγηκε δεδομένου ότι ήταν Ιανουάριος μήνας. Μου περιέγραψε η φίλη, πέραν του λυπηρού γεγονότος, πως έπρεπε να ζητήσει από την αστυνομία να απομακρύνει από την παραλία πολύ γνωστό δημοσιογράφο, τότε μαρκουτσοφόρο (προ 15ετίας), οποίος έδινε live την ιστορία της άτυχης συνταξιούχου που αυτοκτόνησε από οικονομικά προβλήματα!! Οι κινέζοι λαός με ιστορία λένε «μια εικόνα, χίλιες λέξεις», εμείς φτιάξαμε  το «μόνον εικόνα, ούτε λέξεις, ούτε σκέψεις. Μόνον ότι φαίνεται»

Γράψετε, υποχρεώστε τους να κάνουν την δουλειά τους.

Η σχέση μου με το δίκαιο είναι καρμική, θα έλεγα. Μετά από πολλά μπλεξίματα στη ζωή μου κατάφερα, να χαλιναγωγήσω την ανάγκη μου, να «ανακατεύομαι», όπου βλέπω άδικο, ψέμα, απάτη και προπάντων όταν δεν αποδίδεται δικαιοσύνη, εκεί «που μας παίρνει» στον αδύναμο. Διότι είναι καλή η δικαιοσύνη, αλλά δεν μπορείς να είσαι «γεννημένη για τα δικαστήρια χρυσή μου» όπως έλεγε και η Βλαχοπούλου, είναι ψυχοφθόρο και ακριβό . Όμως μέσα στον ορυμαγδό των προβλημάτων που μας έχει βρει τελευταία, υπάρχει και κάτι «καλό». Η δημόσια διοίκηση για να μας υποχρεώσει, να δεχόμαστε να μηνύματά της και να μην πληρώνει κλητήρες, υιοθέτησε το ηλεκτρονικό μήνυμα (email).  Μαζί με το δημόσιο και σχεδόν όλες οι επιχειρήσεις κατάλαβαν, ότι χωρίς παρουσία στο διαδίκτυο απλώς «δεν υπάρχουν».

Έτσι άρχισε μια νέα εποχή για μένα. Μετά από πολλά πάρε δώσε με δικηγόρους λόγω επαγγέλματος και ανάγνωση πολλών εξωδίκων, διαπίστωσα, ότι δεν χρειάζεται, να είσαι δικηγόρος για να γράψεις ένα ηλεκτρονικό μήνυμα σε όποιον υπεύθυνο, για να αντιμετωπίσεις ένα πρόβλημά σου. Είναι απλό. Εξιστορείς τα γεγονότα χωρίς υβριστικούς χαρακτηρισμού, κόσμια. Δεν απονέμεις ευθύνες, περιγράφεις το γεγονός και το πρόβλημα, τονίζεις την ζημία που έχεις υποστεί και τελειώνεις με την καταπληκτική φράση γεμάτη υπονοούμενα «επιφυλάσσομαι παντός νομίμου δικαιώματός μου». Καλό θα ήταν να βάζετε και το κινητό σας τηλέφωνο στην υπογραφή σας.

Δεδομένου ότι το ηλεκτρονικό μήνυμα δεν χρειάζεται πρωτόκολλο, δεν χρειάζεται δικηγόρο, δεν χρειάζεται να περιμένεις ατελείωτες ώρες στο τηλέφωνο, δεν χρειάζεται να φωνάζεις, δεν χρειάζεται καν να βγεις από το σπίτι σου και τελικά δεν κοστίζει τίποτα αφού την έχεις την ριμάδα την σύνδεση με τον διαδίκτυο, είναι τόσο απλή η χρήση του.

Οι διευθύνσεις είναι στις σελίδες του διαδικτύου. Τρεις εβδομάδες τηλεφωνούσα την ΕΥΔΑΠ διότι ο εργολάβος της είχε αφήσει το πεζοδρόμιό μας χαράδρα και έφυγε. Και μόνο ο τρόπος που μου απαντούσαν στο τηλέφωνο καταλάβαινα ότι όχι μόνο δεν κρατούσαν σημείωση αλλά ούτε καν άκουγαν. Μόλις έστειλα email ακαριαία το έφτιαξαν, εγώ απλώς ανέφερα το γεγονός ΜΕ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΕΣ. Μου έστειλαν μάλιστα και μήνυμα, να τους απαντήσω αν είμαι ευχαριστημένη από την εργασία και αν υπάρχει κάποιο άλλο παράπονο με χίλιες συγνώμες μέσα. Μην ξεχνάτε τον νόμο της δημοσίας διοίκησης, που υποχρεούνται τουλάχιστον σε απάντηση εντός 30 ημερών από την όποιου τύπου αίτηση του πολίτη και δυστυχώς για αυτούς το email, όταν σταλεί, γράφεται στο σκληρό δίσκο και υπάρχει τρόπος να έχετε και απάντηση αν το πήραν και ακόμα αν το άνοιξαν.

Με τον ίδιο τρόπο ο αντιπρόσωπος γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας στην Ελλάδα, άλλαξε με καινούργιο το ολοκαίνουργο αυτοκίνητο του γιού μου, που παρουσίαζε μηχανικά προβλήματα από την πρώτη μέρα. Έστειλα email στη Γερμανία και με πήραν τηλέφωνο την πέμπτη εργάσιμη ημέρα. Ναι ναι αυτός ο κύριος που αρνιόταν να συζητήσει καν μαζί μας με πήρε, με τόνο εκνευρισμένο τον οποίο αγνόησα ευγενέστατα και μου είπε, να πάμε να παραλάβουμε σε μια εβδομάδα το νέο αυτοκίνητο.

Θα μπορούσα να σας αναφέρω πολλά παραδείγματα με την Vodafone, την ΔΕΗ, τον ΟΤΕ, την εταιρεία ορθοπεδικών στρωμάτων της κόρης μου,  αλλά νομίζω ότι περιττό. Μέχρι και η ΓΓΠΣ (taxisnet) μου απάντησε και πήγα με το μήνυμα στην εφορία και έκανα άμεσα την δουλειά μου. Γράψτε μην φοβάστε, μην βαριέστε, έχετε δικαιώματα, ζητήστε τα, επιμένετε. Το όφελος είναι τόσο οικονομικό όσο και ηθικό. Θα νοιώσετε καλύτερα, όταν το καταφέρετε. Υποχρεώστε τους να κάνουν την δουλειά τους, τους πληρώνετε για αυτό.