Η κόρη της Τέσσας πάει στο Λονδίνο για σπουδές

Νόμιζα ότι θα παρηγορούσα την Τέσσα που το κοριτσάκι της έφευγε για σπουδές στο Λονδίνο στις 22 Αυγούστου. Ο καφές εξελίχτηκε σε έκπληξη για μένα. Όταν της είπα να μην στεναχωριέται που θα φύγει το Μαράκι η συνήθως ήρεμη και μάλλον λιγόλογη Τέσσα ήταν μια αποκάλυψη.

«Για να βάζουμε τα πράγματα στη θέση τους είμαι πολύ χαρούμενη που τελείωσε το σχολείο την άνοιξη. Φανταζόμουν ότι επιτέλους θα άλλαζαν τα πράγματα. Πλάνη οικτρά. Περάσαμε ένα καλοκαίρι που ήταν πιο πολύ στο σπίτι παρά στην προετοιμασία της για το πανεπιστήμιο την Αγγλία. Θα μου λείψει όταν φύγε ΤΩΡΑ όμως καθόλου.

Είναι κάποιες μέρες που βρίσκομαι σε έναν κυκλώνα από παπούτσια (ούτε τις παντόφλες της δεν ξέρει που έβαλε), πετσέτες και μπουρνούζια που δεν μπορεί να αποφασίσει τι θα χρειαστεί, καλλυντικά, ρούχα και χίλια πράγματα που εγώ πρέπει να πάρω τις αποφάσεις και να επωμιστώ και τα πιθανά λάθη, στέλνοντας ότι τόλμησα να μην καταλάβω ότι έπρεπε να είχε συμπεριληφθεί στην μετακόμιση.

Γνωρίζοντας πολύ καλά το Μαράκι μου στοιχηματίζω ότι και εκεί θα βρει γρήγορα «υπηρέτες», έχει ταλέντο σε αυτό. Άλλωστε και εγώ την υπηρετούσα τόσα χρόνια. Η 22 Αυγούστου θα είναι η μέρα που θα ανοίξει η πόρτα της φυλακής.

Δεν είναι πως δεν προσπάθησα να την διδάξω αυτονομία, με μεγάλη επιτυχία μάλιστα. Έμαθε να πλένεται, να ντύνεται, να χειρίζεται άριστα το λογαριασμό της στην τράπεζα, τον υπολογιστή, είναι ακριβής στα ραντεβού της και εξαιρετική στο σχολείο της. Αλλά ως εκεί σαν τον πατέρα της ακριβώς δεν κατάφερε ποτέ να κλείσει ραντεβού και να πάει το αυτοκίνητό της για service, δεν είναι ικανή να κλείσει ένα ραντεβού σε γιατρό, δεν ξέρει πόσο κάνει μια φρατζόλα ψωμί και που την αγοράζουμε, δεν ξέρει πως καθαρίζεται το σπίτι, πως πλένονται και σιδερώνονται τα ρούχα της κ.α. απλά χαζά καθημερινά.

Εχθές το βράδυ μετά από την τελική επιδρομή για τα ψώνια τρώγοντας στο εστιατόριο μου δήλωσε, ότι θέλει να κάνει κάτι σοβαρό στη ζωή της για να βοηθήσει τον κόσμο να είναι καλύτερος. «Χαίρομαι χρυσό μου» της είπα «γιατί δεν ξεκινάς από το να κόψεις την σαλάτα για το αυριανό δείπνο, έτσι και για εξάσκηση» Με κοίταξε έκπληκτη και μου είπε «Βρε μαμά εδώ μιλάμε για τον κόσμο ότι για τον μανάβη». Όταν της θύμισα ότι ο Γκάντι είπε «Να γίνεις η αλλαγή που εύχεσαι για τον κόσμο» άκρως υποτιμητικά μου είπε ότι κατεβάζω το επίπεδο του Γκάντι στο μανάβικο.

Όπως καταλαβαίνεις εφόσον σήμερα είναι 20 Αυγούστου μου μένουν δύο μέρες μέχρι την απελευθέρωση,  22 Αυγούστου,  22 Αυγούστου, 

22 Αυγούστου !!!!!»

Είχα μείνει άλαλη.