Κάπου γύρω στην ηλικία των 50 και άνω

Κάπου γύρω στην ηλικία των 50 και άνω, άρχισα να συνειδητοποιώ  ότι κάποια πράγματα τα έχω αφήσει για πάντα πίσω μου όπως το να πάω ξανά στο πανεπιστήμιο, να κάνω παιδί, να ξεκινήσω νέες φιλίες, να ερωτευθώ με πάθος, να φοράω μίνι, να φοράω στράπλες, να φοράω ψηλοτάκουνες γόβες από το πρωί στις 8 έως το βράδυ στις 8,  να κάνω έντονο μακιγιάζ, να φοράω μαγιό μπικίνι ακόμα και να νοιώθω  άνετα σε μπαράκια.

Είναι πολύ μακρύς ο κατάλογος αυτός, όπως επίσης είναι μακρύς και ο κατάλογος με τις αλλαγές που βιώνω καθημερινά. Τίποτα δεν είναι όπως παλιά, όλα είναι τόσο διαφορετικά και πρωτόγνωρα.

Τα παιδιά έφυγαν από το σπίτι είτε για σπουδές και μετά δουλειά στο εξωτερικό, εγώ μπήκα στην εμμηνόπαυση, το πρόσωπό μου δεν είναι πια φρέσκο και λαμπερό, οι ρυτίδες μου έγιναν περισσότερες, οι σωματικές μου δυνάμεις μειώθηκαν, τα μαλλιά μου ασπρίζουν γρηγορότερα, οι επισκέψεις σε διάφορους γιατρούς πύκνωσαν όπως και οι επισκέψεις σε κέντρα αισθητικής.

Δεν αντέχω τα στενά ρούχα και παπούτσια, όπως επίσης δεν αντέχω και κανενός είδους πίεση πλέον από κανέναν και για τίποτα.

Προσέχω ακόμα περισσότερο την διατροφή μου, εφόσον πρόσφατα μου προέκυψε υψηλή χοληστερίνη που χρειάζεται να παίρνω χάπι και να την παρακολουθώ, καθώς και την άσκηση.

Επίσης μέχρι να πάω από το ένα δωμάτιο στο άλλο πολλές φορές έχω ξεχάσει τι θέλω, δεν μπορώ καθόλου χωρίς τα γυαλιά μου πρεσβυωπίας  και μετά από λίγη ώρα στο κομπιούτερ ‘’ξεραίνεται’’ το χέρι μου λόγω του γνωστού αυχενικού.

Όμως με χαλαρώνει να φτιάχνω μαρμελάδες, γλυκά κουταλιού, διαφόρων ειδών ψωμάκια, μάφινς, κριτσινάκια, λιαστές ντομάτες,  πέστο βασιλικού και διάφορα άλλα πρωτότυπα πράγματα τα οποία απολαμβάνουμε μόνοι μας στο σπίτι αλλά  και μαζί με τους φίλους μας.

Γέμισα το σαλόνι με τα αγαπημένα μου λουλούδια, ορχιδέες σε διάφορα χρώματα, και το μπαλκόνι  με κυκλάμινα που είναι και της εποχής.

Απολαμβάνω όσο τίποτα άλλο την παρέα με τις αγαπημένες μου παλιές καλές φίλες κάνοντας βόλτες,  τρώγοντας και πίνοντας αλλά το κυριότερο κάνοντας ψυχανάλυση μεταξύ μας.

Κατανοώ τους γονείς μου και τους συμπαραστέκομαι πολύ περισσότερο από ότι παλιά. Η σχέση μου με τον άντρα μου, με τον οποίο είμαστε συνομήλικοι και βιώνει και αυτός αντίστοιχες αλλαγές με τις δικές μου, δεν είναι πια ανταγωνιστική αλλά συντροφική και αρμονικότερη.

Γενικότερα ασχολούμαι με οτιδήποτε με ευχαριστεί, βλέποντας μια ταινία ή μια θεατρική παράσταση, πηγαίνοντας μια εκδρομή, προσέχοντας την εμφάνισή μου βάζοντας τις κατάλληλες κρέμες και διαλέγοντας άνετα και κομψά ρούχα και παπούτσια ανάλογα με την ηλικία μου.

Είμαι περισσότερο εκλεκτική και λιγότερο ανεκτική σε όλα, σε σχέση με παλιά, κάνοντας επίσης λιγότερους συμβιβασμούς.

Μπορώ να πω, βρισκόμενη σε αυτό το νέο στάδιο της ζωής μου, πως νιώθω ευτυχής ψάχνοντας τρόπους και διεξόδους έτσι ώστε να βιώσω με τον καλύτερο δυνατό τρόπο αυτό που λέμε μέση ηλικία !!!