Οι σημερινές γυναίκες από τα 50 και μετά.

Στην Ελλάδα υπάρχει ένα ηλικιακό κομμάτι γυναικών μεταξύ 50-60, ίσως και παραπάνω, που αντιμετωπίζεται περίπου σαν να μην υπάρχει. Είναι αυτές που προσπαθούν να διατηρήσουν τα επαγγελματικά ενδιαφέροντα,  την ομορφιά, την υγεία, την σφριγηλότητα, την νεανικότητά τους αντιμετωπίζονται  με κάποια σεξιστικά υπονοούμενα, διότι είναι … κανόνας, ότι μια γυναίκα αυτής της ηλικίας τα κάνει αυτά για να απευθυνθεί σεξουαλικά σε μικρότερες ηλικιακά ομάδες ανδρών και για κανένα άλλο λόγο!. Ακόμα και μεταξύ των ιδίων ηλικιακά γυναικών θα ακουστεί εκείνο το κλασικό «ψάχνει για γκόμενο?» Οι γυναίκες που ακολούθησαν την πεπατημένη και δεν μπορούν η δεν θέλουν να αλλάξουν κάτι στη ζωή τους, είναι ακόμα περισσότερο σκληρές από τους άνδρες, πιο φαρμακερά επικριτικές. Είναι αδιανόητο να τα κάνει αυτά μια γυναίκα για να αισθάνεται καλά με τον εαυτό της, να είναι υγιής και να ζει μια αποδοτική ζωή, να έχει κάποιο λόγο «να κατεβάζει τα πόδια της από το κρεβάτι» κάθε πρωί.

Αυτό έχει αρχίσει να αμφισβητείται πλέον σοβαρά από πολλές γυναίκες, αλλά ακόμα δεν έχει περάσει σε μεγάλες πληθυσμιακές ομάδες.  Έχει περιοριστεί προς το παρόν στα υψηλότερα οικονομικά στρώματα, που έτσι και αλλιώς δεν χρειάζονται την αποδοχή η την έγκριση του περιβάλλοντός τους, είτε αυτό είναι κοινωνικό, είτε οικογενειακό. Ειλικρινά όμως πιστεύω, ότι δεν είναι θέμα οικονομικό, είναι θέμα άποψης ζωής.

Το προφίλ αυτής της ομάδας γυναικών είναι περίπου το εξής: Έχει πρόσφατα συνταξιοδοτηθεί από την δουλειά της, η πρόκειται και ψάχνει να βρει με τι θα ασχοληθεί όταν το κάνει, έχει πρόσβαση στο διαδίκτυο όπου έχει διάφορα ενδιαφέροντα αναπτύξει  και ανήκει σε διαδικτυακές κοινότητες με ποικίλα ενδιαφέροντα, διατηρεί λίγο εμφάνιση η σκοπεύει να την βελτιώσει, μιλάει και γράφει καλά αγγλικά, κάνει χρήση του διαδικτύου για όσες περισσότερες δοσοληψίες μπορεί (τράπεζες, εφορίες, αγορές ακόμα και εξωτερικού κ. λ. π) έχει προσωπικό email και έχει βρει όλες τις παλιές φίλες που έχουν facebook, ενδιαφέρεται για την μόδα σε λογικά πλαίσια, διαβάζει ειδήσεις στις σελίδες με τα νέα, πηγαίνει σε γυμναστήριο η αθλείται σχεδόν καθημερινά και πολλά που την κάνουν πολίτη του κόσμου, άλλα που όμως δεν μπορεί να μοιραστεί με τον περίγυρό της. Ο λόγος είναι το διαδίκτυο. Η γενιά των γυναικών που σήμερα είναι 50-60 χρονών περικλείει πολλά άτομα, που δεν μπορούν η δεν θέλουν να έχουν σχέση με το διαδίκτυο, συνεπώς είναι δύσκολο πια να συζητήσεις μαζί τους αφού η άποψή τους διαμορφώνεται από την τηλεόραση, το ραδιόφωνο, λίγο από τις εφημερίδες και πολύ από το κοινωνικό γίγνεσθαι και κουτσομπολιό.  Μία γυναίκα που διαβάζει στο διαδίκτυο καθημερινά τι συμβαίνει σε όλο τον κόσμο, αυτομάτως έχει μια πιο σφαιρική άποψη και έτσι δεν πιστεύει ότι η Ελλάδα είναι το κέντρο του κόσμου, η ακόμα χειρότερα, το κέντρο είναι η γειτονιά της, η η παρέα της, η η οικογένεια της, η οι φίλοι της. Στο τέλος γίνεται όμως δύσκολο να επικοινωνήσεις με γυναίκες αυτής της ηλικίας, γιατί σε αντιμετωπίζουν λίγο σαν αλλοπαρμένη, λίγο σαν φαντασμένη, λίγο σαν ανεδαφική και πολλά άλλα αφού οι άνθρωποι πάντα αντιμετώπιζαν το άγνωστο με φόβο και αποστροφή.

Το είδος αυτό των γυναικών δεν γεννήθηκε τυχαία. Είναι προϊόν της επιμήκυνσης της ανθρώπινης ζωής και των πρακτικών προβλημάτων που προέκυψαν. Οι σημερινές 50αρες εργάζονται, χωρίζουν χωρίς να ξεμαλλιάζονται με την μελλοντική σύζυγο, παντρεύουν τα παιδιά τους και μένουν μόνες χωρίς δράματα, ταξιδεύουν μόνες κ.α. Συνεπώς πρέπει να είναι υγιείς όσο γίνεται, ευκίνητες, ευχάριστες, με ενδιαφέροντα  δεδομένου ότι μετά την σύνταξη δεν ακολουθεί ο θάνατος, αλλά ίσως πολλά χρόνια ζωής που στο χέρι τους είναι να είναι ευχάριστη τον περισσότερο καιρό. Μερικές μάλιστα που γνωρίζω, ανοίγουν επιτυχημένα καταστήματα στο διαδίκτυο και κάνουν το hobby επιτυχημένη απασχόληση, από την οποία μπορεί να μην πλουτίζουν, αλλά γεμίζουν ικανοποίηση,  όταν στέλνουν ένα χειροποίητο κολιέ, η ένα ζευγάρι διακοσμημένες σαγιονάρες σε ένα άλλο κράτος και βλέπουν τα χρήματα στον ηλεκτρονικό λογαριασμό στην τράπεζα. Έχουν το μεγάλο ατού, ότι έχουν την οικονομική δυνατότητα να στηρίξουν μια τέτοια δραστηριότητα, δεδομένου ότι δεν περιμένουν να ζήσουν αρχικά τουλάχιστο από αυτό.  Επίσης έχουν και το άδειο δωμάτιο των παιδιών στο σπίτι, που το έχουν μετατρέψει σε κέντρο του καινούργιου τους κόσμου, craft room, το laptop, καθρέπτης με μεγάλη ανάλυση, δείγματα νέων καλλυντικών από τον Hondo κ.α..

Είχα την τύχη να μπλέξω νωρίς στο διαδίκτυο, λόγω εργασίας. Η εργασία μου στο τομέα των τραπεζών αρχικά (μηχανογράφηση) αλλά και μετά στο τομέα των ναυτιλιακών με έβαλε από χρόνια στο θαυμαστό, για μένα, κόσμο του internet. Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό, που βιώνω καθημερινά όλη αυτή την κοσμογονία στις επικοινωνίες και είμαι και σε θέση να την χρησιμοποιώ.  Πιστεύω αυτός είναι και ο λόγος που μπορώ να επικοινωνώ άμεσα και με ενδιαφέρον με νεώτερους μου συνήθως ανθρώπους, όπως τα παιδιά μου που καθημερινά μοιραζόμαστε, άρθρα, φωτογραφίες και με αυτό τον τρόπο είμαι μέρος της καθημερινότητας τους και όχι με τις κλασικές «μαμαδίστικες» ερωτήσεις «έφαγες?» «ντύθηκες να μην κρυώσεις?» «ποια είναι πάλι αυτή η Ρούλα η καινούργια σου φίλη?» . Μου στέλνουν φωτογραφίες από τις διακοπές τους, τα σαββατοκύριακα, μιλάμε πιο συχνά από παλαιότερα, μου στέλνουν μεταμεσονύκτια emails και ζητάνε την γνώμη μου αυθόρμητα και πραγματικά αν είναι σε δύσκολη θέση και τους απαντώ το πρωί πρωί μόλις ξυπνήσω η μετά την γυμναστική μου κατά την διάρκεια του πρωινού. Σήμερα το πρωί έλαβα από τον γιό μου την ακόλουθη γελοιογραφία και ακόμα γελάω.

Είναι το πιο ωραίο και μεγάλο παράθυρο στο κόσμο και με κάνει να νοιώθω πολίτης του κόσμου, συμπληρώνει αρκετά την ζωή μου με ενδιαφέροντα και με κάνει να αισθάνομαι ότι κάθε μέρα μαθαίνω και κάτι που αξίζει, είναι από τους καλύτερους μου φίλους αλλά όχι ο μοναδικός.