"Life is not about waiting for the storms to pass, it's about learning how to dance in the rain." By Vivian Greene.

Στη ζωή το θέμα δεν είναι να περιμένεις την καταιγίδα να περάσει, αλλά να μάθεις να xορεύεις στη βροχή, είπε η Βίβιαν Γκρίν. Για να χρησιμοποιήσουμε μια ελληνική έκφραση «ο σκοπός δεν είναι το λιμάνι, αλλά το ταξίδι». Οι γυναίκες baby boomers σε αυτό το θέμα έχουν χάσει από χέρι. Οι γυναίκες αυτής της γενιάς, της γενιάς μου, έπρεπε να δεχτούν την ισότητα με τους άνδρες μόνο που ίσχυε ότι όλοι είμαστε ίσιοι αλλά οι άνδρες είναι …. ισότεροι , δηλαδή έπρεπε να αποδεικνύουν κάθε μέρα και σε κάθε τομέα ότι ήταν αντάξιοι των ανδρών, δηλαδή ουσιαστικά τέλειες. Έπρεπε να είναι όμορφες, μορφωμένες, μητέρες, επαγγελματίες, υπουργοί οικονομικών στου σπιτιού, ηθικές, τίμιες, έξυπνες και να παριστάνουν τις χαζές μπροστά στον ενδιαφερόμενο για να μην τρομάξει, ερωμένες, μαγείρισσες, νοσοκόμες, ψυχολόγοι, παιδαγωγοί και άλλα χίλια που θα μπορούσα να αναφέρω και όλα αυτά μέσα στο 24ωρο. Ειλικρινά μολονότι το πέρασα, δεν ξέρω πως τα καταφέρναμε, ένοιωθα σαν τον άνθρωπο που κρατάει δυο καρπούζια σε μια μασχάλη, κάθε τόσο άλλαζα καρπούζι , τουλάχιστον αυτή την εντύπωση έχω στο μυαλό μου. Δεν μετανιώνω, γιατί όλα αυτή την εποχή ήταν γρήγορα, σε ιλιγγιώδη ταχύτητα. Η ζωή έτρεχε με ξέφρενο ρυθμό και σε μεθούσε κάθε μέρα, ήταν μια απίστευτη κούρσα χρόνου, που ο κόπος ήταν λέξη άγνωστη. Μια γλυκιά ζαλάδα.



Η ζωή προχώρησε και η ζαλάδα σταμάτησε. Δεν το κρύβω ότι ακόμα δεν έχω ξεζαλιστεί τελείως. Συζητώντας με συνομήλικες γυναίκες διαπίστωσα κάτι και για τον ίδιο μου τον εαυτό. Όταν υποχωρεί η ζαλάδα, έρχεται ένα είδος φόβου και ανησυχίας. Ένας αδιόρατος φόβος για το αύριο, για αυτούς που αγαπάς και δεν είναι πια παιδιά και αργούν να γυρίσουν και σκέπτεσαι τα χειρότερα, ο φόβος της ασθένειας, του θανάτου. Σαν να τέλειωσε μια γιορτή, πέρασες καλά και τώρα θα έρθει ο λογαριασμός, η λυπητερή που λένε. Στην αρχή έτσι αισθανόμουν και εγώ και κάποιες φορές ακόμα αισθάνομαι. Μετά όμως σκέφτηκα, ότι για να ανησυχώ τόσο πολύ μάλλον σημαίνει ότι πέρασα καλά, απόκτησα πολλά πνευματικά και υλικά αγαθά και ανησυχώ μην τα χάσω. Αυτό τον τελευταίο καιρό, που έχω τον χρόνο και την πείρα να σκεφτώ ότι μπορεί να υπάρχει και άλλος τρόπος να δεις τα πράγματα (ειδικότητα των baby boomers ο διαφορετικός τρόπος αντιμετώπισης καταστάσεων, άλλωστε αυτό ήταν και το δυνατότερο σημείο της γενιάς). Ο νέος τρόπος αντιμετώπισης των πραγμάτων, το νέο πρίσμα είναι σε εξέλιξη στο μυαλό μου. Για να σκεφτώ πως θα αντιμετωπίσουμε το υπόλοιπο ταξίδι, που δεν ξέρουμε πόσο είναι, ούτε τι μας περιμένει, αλλά έχουμε όπλα την πείρα (το σύνολο των λαθών της ζωής μας) και την ψυχραιμία. I am in process I will be back. Φιλιά.