To κίνημα του Stay In

Έχεις κάποιο λόγο ή, αν χρειαστεί, εφευρίσκεις κάποιον. Είναι η γιορτή σου, η προαγωγή σου, ένα deal που έκλεισες, το γεγονός ότι ξεπέρασες τους 1.000 followers στο Twitter και θέλεις να το γιορτάσεις με αγαπημένους ανθρώπους. Ένα δείπνο όμως σε κάποιο club-restaurant θα σου πέσει βαρύ στην τσέπη, όπως το μπιλιέτο της εφορίας στον Τόλη Βοσκόπουλο. Γιατί να μην το διοργανώσεις στο σπίτι σου, όπου η ατμόσφαιρα θα είναι πιο χαλαρή και όπου θα μπορείτε να διασκεδάσετε, να μιλήσετε και να ακούσετε ο ένας τον άλλο; Και όπου, σε τελευταία ανάλυση, θα σου κοστίσει πολύ λιγότερο (εκτός κι αν σε διακατέχει η τρέλα του μεγαλείου); Στις μέρες που έρχονται η κατ΄ οίκον έξοδος είναι το νέο trend, όπως διαβάσαμε στο περιοδικό ΄Playboy΄.


Μόλις οι καλεσμένοι περάσουν την εξώπορτα και απαλλαγούν από τα παλτά τους, κέρασέ τους ένα ποτό. Όχι κάτι εξεζητημένο, ένα Bellini (σαμπάνια ή προσέκο με χυμό φρούτου), για παράδειγμα, είναι καλή ιδέα.


Ανάλαβε τα καθήκοντά σου ως οικοδεσπότης. Άρχισε να συστήνεις όσους δε γνωρίζονται μεταξύ τους. Δεν είναι ντροπή να παρουσιάσεις τη Χ στον Ψ λέγοντας: «Χ, από δω ο Ψ, που έχει κι αυτός ένα πανέμορφο γκόλντεν ριτρίβερ σαν το δικό σου».


Χαλάρωσε. Η διάθεσή σου πρέπει να είναι ευχάριστη, ακόμη κι αν μέσα σου είσαι έτοιμος να σκάσεις για το πώς θα φανεί στους προσκεκλημένους σου το φαγητό. Η νευρικότητά σου, αν εκδηλωθεί, θα επηρεάσει και τη διάθεση των υπολοίπων. Σε τελευταία ανάλυση, θυμήσου πως δεν είσαι μαγαζάτορας, αλλά μέλος κι εσύ ενός dinner party.


Γέμιζε, γέμιζε, γέμιζε... Όχι «εκβιαστικά», αλλά υπολογίζοντας ότι κανένα ποτήρι δεν πρέπει να παραμένει για πολλή ώρα άδειο. Εκτός κι αν αυτός που το κρατεί είναι natural high.

Δήλωσε «παρών». Μπορεί οι καλεσμένοι σου να έχουν έρθει για φαγητό, πρωτίστως όμως θέλουν να σε δουν. Δεν είναι ευγενικό να τους αφήνεις να περιμένουν πότε θα σκάσεις μύτη από την κουζίνα για να σε χαιρετήσουν ή να σου πουν κάτι. Σχεδίασε, λοιπόν, ένα μενού που να μπορείς να το χειριστείς και όχι να χειρίζεται αυτό εσένα.


Πάγωσέ τα όλα. Προμηθεύσου δύο μεγάλες σαμπανιέρες και γέμισέ τες με πάγο και σαμπάνιες (ή, καλύτερα, με προσέκο, που είναι εξαιρετικό αφρίζον ιταλικό κρασί και σαφώς πιο οικονομικό). Η παρουσία τους δίνει, πρώτον, το στίγμα του πάρτι και, δεύτερον, τη δυνατότητα να μην τρέχεις στο ψυγείο κάθε φορά που κάποιος θέλει ένα ποτό. Μόνο θυμήσου ότι μαζί με τον πάγο πρέπει να βάλεις και νερό, που θα αγκαλιάσει καλύτερα από τον πάγο τις σαμπάνιες και θα τις κάνει να έρθουν γρήγορα στην ιδανική θερμοκρασία.

Η κατάλληλη μουσική είναι εξίσου σημαντική με το καλό φαγητό. Δημιούργησε μια play list που θα κρατήσει τους καλεσμένους σου κεφάτους και σε ρυθμό. Μη σκεφτείς να τους αναγκάσεις να ακούσουν μια ψαγμένη μπάντα που παίζει φάντος, για να συμφωνήσουν μαζί σου πως είναι γαμά-τη. Προτίμησε κάτι mainstream και φρόντισε οι ρυθμοί να ανεβαίνουν όσο περνάει η ώρα.

Προσκάλεσε τους κατάλληλους ανθρώπους

Το πιο σημαντικό κομμάτι ενός dinner party είναι το party, όχι το dinner! Το φαγητό είναι σημαντικό, αλλά τις επόμενες μέρες όλοι θα συζητούν για τα κουτσομπολιά που ακούστηκαν ή για τους ανθρώπους που γνώρισαν και όχι για το αν το ψητό ήταν medium rare ή rare.

Η στελέχωση ενός τέτοιου πάρτι είναι μια άσκηση λεπτών ισορροπιών. Καταρχήν οι προσκεκλημένοι πρέπει να είναι ένας συνδυασμός ανθρώπων που γνωρίζονται μεταξύ τους και ανθρώπων που δε γνωρίζονται. Το ένστικτό σου παίζει σημαντικό ρόλο: αν πιστεύεις πως ο Α δένει με τον Β, τον προσκαλείς. Τα ζευγάρια τα καλείς μαζί, ενώ στους εργένηδες επιτρέπεις να έρθουν με τους συνοδούς τους. Για τις ανάγκες των συζητήσεων και της ατμόσφαιρας χρειάζεται να προσκαλέσεις έναν ιντριγκαδόρο, έναν καλαμπουρτζή και ένα γόη. Μεγάλη τέχνη επίσης αποτελεί το sitting στο τραπέζι. Εντάξει, «άντρας-γυναίκα-άντρας-γυναίκα» είναι ο κανόνας, αλλά δεν αρκεί. Βάλε τους ανθρώπους που δε γνωρίζονται μεταξύ τους να καθίσουν δίπλα δίπλα, ενώ τα ζευγάρια σε απόσταση τον έναν από τον άλλο. Ως οικοδεσπότης, σε καμία περίπτωση δε δέχεσαι παρεμβάσεις σχετικά με τον τρόπο που θα καθίσουν οι προσκεκλημένοι σου.

Ένας καλός τρόπος για να φτιάξεις ακόμη περισσότερο την ατμόσφαιρα είναι τα κεριά. Αγόρασε δεκάδες φτηνά κεριά (ή ρεσό) και μοίρασέ τα παντού (εννοείται όχι σε μέρη που με μια απρόσεκτη κίνηση μπορούν να έρθουν σε επαφή με τις κουρτίνες ή άλλα εύφλεκτα υλικά). Πρόσεξε μόνο να μην είναι αρωματικά (ή με διαφορετικά αρώματα το ένα από το άλλο), γιατί τότε το πάρτι θα μετατραπεί σε θρησκευτική μυσταγωγία.



Τα ψώνια διαρκούν πάντα περισσότερο. Δώσε χρόνο στον εαυτό σου για να μην τρέχεις τελευταία στιγμή.

Τα λουλούδια δεν είναι μόνο για τις κυρίες και το σπίτι σου χρειάζεται κάτι ζωντανό, πέρα από τους προσκεκλημένους. Μη σκεφτείς τίποτε περίεργες συνθέσεις ή μεθυστικά άνθη. Μερικές τουλίπες σε ένα απλό βάζο κάνουν τη δουλειά τους.
Δε χρειάζεται όλα να ταιριάζουν μεταξύ τους. Αν δε σου βγαίνουν τα σερβίτσια, χρησιμοποίησε και τα παλιομοδίτικα που σου άφησε προίκα η μάνα σου. Προσδίδουνχαρακτήρα και θυμίζουν στους προσκεκλημένους ότι βρίσκονται σε σπίτι, κάτι που θα τους βοηθήσει να χαλαρώσουν.


Άσε τις συσκευασίες των αναψυκτικών στην κουζίνα και άδειασε το περιεχόμενο σε κανάτες, ώστε να τις τοποθετήσεις στο τραπέζι.

Στο μενού μην προσπαθήσεις να βγάλεις τα... βιώματα και τις γαστριμαργικές εμπειρίες μιας ζωής. Δε χρειάζεται να είσαι «φλύαρος». Μια σαλάτα, ένα πρώτο πιάτο, ένα κυρίως, τυριά, αλλαντικά και ένα γλυκό αρκούν. Αν έχεις καταλήξει σε ένα ιταλικό πρώτο πιάτο, μην παρουσιάσεις κάποιο ασιατικό για κυρίως. Γενικώς να ξέρεις πως τα ιταλικά (και μεσογειακά) πιάτα τα τρώνε όλοι.

Το φαγητό οφείλει να είναι ελαφρύ για να μη γεμίσουν οι καναπέδες σου με μισοκοιμισμένους.


Ένα δείπνο πρέπει να είναι ισορροπημένο, γι΄ αυτό φρόντισε να μην είναι όλα τα πιάτα σου spicy ή γλυκά. Αν έχεις επιλέξει κάτι βαρύ ως κυρίως (π.χ. λαζάνια με κρέμα και τυριά), πρόσφερε ως γλυκό κάτι ελαφρύ με φρούτα.


Τη στιγμή που θα έρθουν οι προσκεκλημένοι σου πρέπει όλα τα πιάτα να είναι έτοιμα ή να χρειάζονται απλώς «συναρμολόγηση» (π.χ. οι σαλάτες) είτε να θέλουν λίγη ώρα για να ολοκληρωθούν (π.χ. ένα ψητό στο φούρνο). Με τίποτε δεν πρέπει να περάσεις τη μισή βραδιά μέσα στην κουζίνα.

Συγύριζε κατά τη διάρκεια του μαγειρέματος. Η κουζίνα δεν πρέπει να δίνει εικόνα καταστροφής.


Προτίμησε να παρουσιάσεις απλά ορντέβρ -δεν είσαι η Βέφα Αλεξιάδου ή η κόρη της-, όπως: α) Μεσογειακό πλατό: Βάζεις σε ένα μεγάλο δίσκο ελιές, αλλαντικά, ποικιλία τυριών, αγγούρι και καρότο σε μπαστουνάκια. β) Μπρουσκέτες: Αλείφεις ελαφρώς μπαγιάτικες μπαγκέτες κομμένες λοξά με πέστο βασιλικού. Πάνω από κάθε φέτα τοποθετείς μια λεπτή φέτα χαλούμι και από πάνω ένα ντοματίνι κομμένο στη μέση. Αλατίζεις και ψήνεις σε προθερμασμένο φούρνο στους 200° C μέχρι να πάρει χρώμα το ψωμί και το τυρί. Γαρνίρεις με φυλλαράκια βασιλικού. γ) Πλατό θαλασσινών: Γεμίζεις ένα μεγάλο δίσκο με χταπόδι βραστό, γαρίδες βραστές, γαύρο μαρινάτο, σαρδέλες, ένα μπολ με ταραμοσαλάτα και λεπτές φετούλες φρυγανισμένο ψωμί.


Για κυρίως πιάτο μπορείς να επιλέξεις ένα ψητό μοσχάρι. Φρόντισε μόνο να ψηθεί medium well, ώστε να μπορούν να το φάνε όλοι. Συνόδευσέ το με ένα ρατατούιγ (μπριάμ) ή με ρύζι (οι πατάτες θα το βαρύνουν). Φτιάξε και μια σος μπεαρνέζ σερβιρισμένη σε σοσιέρα.


Πηγή:www.capital.gr